Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Duo Reges: constructio interrete. Beatus sibi videtur esse moriens. Nihilo magis.

Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

1. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
2. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
3. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
4. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
5. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
6. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Dici enim nihil potest verius. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.